Edwin Vonk, fractievoorzitter van de PvdA Elburg, schreef een betoog gegrepen uit zijn hart. De bijbehorende motie, ingediend door PVDA en D66 heeft het helaas niet gehaald. Naast de PvdA en D66 ondersteunden alleen ChristenUnie en CDA de motie.

En gaat over tot de orde van de dag ….

‘En gaat over tot de orde van de dag’ …. Steevast eindigen al onze moties en amendementen met deze zin .. ‘En gaat over tot de orde van de dag’ …. Het is zoiets als .. we gaan gewoon door met de dagelijkse gang van zaken. Toch wil ik u vragen vanavond even een pas op de plaats te maken en eens even stil te staan … en even niet door te gaan met de orde van de dag..
Ze wordt wakker .. even een moment van .. waar ben ik …? oh ja ergens op een station in Hongarije, of nee dat was eergisteren. Het station waar ik nu ben ken ik niet, maar heeft dezelfde harde ondergrond om op te slapen. Van slapen is ook deze nacht niet veel gekomen… steeds weer die nachtmerrie… steeds weer die zelfde beelden.. beelden van de bombardement op ons huis, beelden van de begrafenis van ons dochtertje, beelden van al die doden van ons dorp. Tegelijk denkt ze aan haar zuster en haar gezin, zij hadden een nog slechtere boot om de overkant te halen. De laatste 8 dagen heeft ze niets meer van ze gehoord, ze zijn officieel als vermist opgegeven… Plots wordt ze weer teruggebracht naar de dagelijkse realiteit. Haar zoontje, dat tussen haar en haar man ligt wordt huilend wakker. Verdrietig van de kou en de honger. Ook voor haar geldt dat ze door moet met.. ‘de orde van de dag… ‘. Opnieuw proberen ergens en een plaats te vinden om te schuilen.
Maar opnieuw dwalen haar gedachten af .. wat zou ze graag een behoorlijke maaltijd klaarmaken, voor haar gezin, wat zou ze graag even onder de douche staan, …. maar wat ze eigenlijk op dit moment het liefst wil … is naar een kerk gaan … om te bidden … ze twijfelt ontzettend aan haar geloof. In het oude Syrië konden we gewoon naar de kerk als christen, de laatste weken heeft ze geen kerk meer gezien. Ze wil graag kracht vragen, want ze twijfelt aan haar geloof .. Mijn religie predikt toch verdraagzaamheid en hulp aan hen die het nodig hebben … waarom twijfel ik daar zo aan … als christen helpen we toch elkaar…? Opnieuw wordt ze wakker geschut want ook haar man is wakker geworden… ze moet… ‘verder met de orde van de dag.. ‘.
Beste raadsleden, geacht college … en bevolking van Elburg … wij zijn geroepen door de nationale politiek, door de staatsecretaris, maar bovenal natuurlijk door de mensen zoals in het bovenstaande verhaal. Er wordt bij ons aan de deur geklopt.
Er vindt op dit moment een humanitaire ramp plaats … Een deel van het Midden Oosten staat in brand. Er heerst oorlog.. en de geschiedenis heeft ons geleerd dat er bij elke oorlog onschuldigen, het slachtoffer worden van gruwelheden. We hebben ze allemaal kunnen aanschouwen de afgelopen weken. Mensen op de vlucht voor dit geweld. Op zoek naar een tijdelijke plaats om te schuilen. Wij worden geroepen om hen deze schuilplaats te geven.
En voor wij straks overgaan ‘tot de orde van de dag’, misschien wel met het drinken van een borrel of het eten van een balletje gehakt, moeten we nu beslissen of we invulling willen geven aan deze oproep. Willen we deze mensen een plek geven om tot rust te komen, om te douchen, om een fatsoenlijke maaltijd te eten en om hun geloof te belijden?

U .. allemaal … individueel, stuk voor stuk … moet deze beslissing nemen.…. En dat kunt u natuurlijk doen door … en ik noem ze voor het gemak maar even een ‘ja maar’ reacties te geven. En ik voorspel u … we gaan ze waarschijnlijk in het debat hierna allemaal horen, … ,
‘Ja maar’ ze moeten worden opgevangen in de regio… natuurlijk moet dat en natuurlijk gebeurt dat al .. meer dan 80% wordt al in de regio op gevangen… maar het gaat niet om deze vluchtelingen .. het gaat om de 7.000 vluchtelingen die wij als Nederland willen opvangen en waar de staatsecretaris zijn oproep voor heeft gedaan … Ja maar … het kost ons als gemeente geld … is niet juist … het COA betaalt de kosten … ja maar we halen allemaal IS mensen binnen onze gemeente en allemaal mensen die de ISLAM aanhangen… daar gaat onze cultuur… niet juist het gaat om tijdelijke opvang en het in verhouding kleine aantal mensen, zal onze Elburgse cultuur niet wijzigen…. ja maar … het COA is slechts op zoek naar opvang van 400 en meer … ook daar gaat het natuurlijk niet om …. Ja maar andere landen nemen ook geen of veel minder vluchtelingen op … moeten wij dan maar niets doen … en… de geopolitiek is niet waar het om gaat vanavond.
Ik wil u vragen te reageren vanuit de … ‘Ja en’ reactie … ja dat kan wel zijn dat het COA het liefst 200 mensen te gelijk opvangt … ‘Ja en hoe’… hoe gaan wij ons stinkende best doen om een locatie te zoeken of te creëren waar wel grotere aantallen kunnen worden opgevangen … en ja.. laten we dan in ieder geval naar Elburgse maatstaven, passend bij onze grootte en cultuur zoeken naar mogelijkheden en ja laten we dan in ieder geval aangeven waartoe we als gemeente wel in staat zijn.
… Wees creatief, op onze industrieterreinen staan misschien loodsen leeg, misschien ligt de oplossing wel in het vrijkomen van de Petraschool, misschien kunnen onze campings en parken iets betekenen. Misschien kunnen we een stuk grond beschikbaar stellen waarop het COA prefab verblijven kunnen plaatsen, misschien moeten we nogmaals Defensie benaderen en samen met hun zoeken naar de mogelijkheden, zeker nou ook Defensie in Oirschot noodopvang op de kazernes gaat inrichten… Misschien kunnen we onze sporthallen tijdelijk gebruiken…
ik doe vanaf hier ook een oproep aan de kerken om een schuilplaats te bieden. Als wij willen, kunnen wij… dat heeft de geschiedenis ons geleerd. Aan het begin van de vorige eeuw, tijdens de Eerste Wereldoorlog vingen we vluchtelingen op.. uit Belgisch oorlogsgebied, ook tijdens de Tweede Wereldoorlog boden we mensen een schuilplaats.
Het gaat vanavond om de keuze … ‘ja maar’ … of ‘ja en’…. Een keuze tussen willen en dus kunnen…of … dat moeten anderen maar oplossen …
Opa … op school hebben we het vandaag gehad over de grote vluchtelingenstroom van de jaren 10 van deze eeuw. Die mensen, opa… hebben het wel erg zwaar gehad, die moesten hun dorp of stad ontvluchten met hele kleine bootjes… waar heel veel kinderen overboord vielen en verdronken, die moesten slapen op de grond, hadden bijna niets te eten… en toe ze aan ons vroegen of we ze wilden helpen deden we niets, zei de meester…. Opa … u was toen toch ook gemeenteraadslid? ‘Opa vertelt u eens wat heeft u, wat hebben jullie toen eigenlijk gedaan?’ Opa zei niets, …. Nam een slok van zijn koffie .. en …ging over tot de orde van de dag…